Strangers in Vietnam
Door: Mila en Ramon
Blijf op de hoogte en volg Mila en Ramon
27 Februari 2007 | Vietnam, Nha Trang
Hallo lieve mensen!8)
Hier zijn we weer. 10 dagen geleden zaten we nog in het mooie Cambodja. Een land waar de lach centraal heeft gestaan tijdens ons verblijf. En dat terwijl wij ook hebben kunnen zien wat de oorlog er tot voor kort heeft aangericht. Tijdens ons verblijf in Phnom Penh zijn we naar het Tuong Sleng museum en de Killingfields geweest. Een museum waar te zien is hoe mensen in gevangenschap vaak hun laatste dagen, uren of minuten hebben doorgebracht en dat was behoorlijk aangrijpend om te zien. Er hangen honderden foto's van mannen, vrouwen en kinderen die vermoord zijn door het leger van de Rode Khmer onder leiding van Pol Pot. Het rare is dat bij de Killingfields een monument is gemaakt ter herrinering aan de omgekomen slachtoffers. Dit monument bestaat uit een glazen vierkante toren waarin allemaal schedels liggen. Het veld waar je doorheen loopt ligt nog vol met resten van kledingstukken van de slachtoffers en zo nu en dan zie een stapeltje met botten die gevonden zijn. Het is te gruwelijk voor woorden (en voor foto's, die we er dan ook niet hebben gemaakt). Helaas is het allemaal echt gebeurd en misschien hebben de Cambodianen daarom wel een speciaal plekje bij ons gekregen. Temeer ook omdat ondanks de gruwlijke geschiedenis van hun land en de huidige armoede die daar het gevolg van is ze toch vooruit blijven kijken en kunnen lachen om de kleinste dingen.
Op naar Vietnam, wij dus een tour geboekt die ons via de Mekong Delta naar Vietnam zou brengen.... Ja dat is ook gebeurt, maar helaas niet zo mooi als dat wij het ons voorgesteld hadden. Eerst werden we met de bus naar 20 kilometer voor de grens gebracht. Hier stapten we in de boot, om er vervolgens een uur mee te varen naar de grens. Na de grens was het nog maar 2 uur varen met de boot... Helaas niet veel gezien van het leven langs het water, maar goed, het was het proberen waard, want een bus is ook niet alles hebben we onderhand ook al ondervonden.;)
Met het Chinees nieuwjaar kwamen we aan Chau Doc. Een plaats waar ze volgens ons nog maar zeer weinig toeristen hadden gezien. Op straat werden we nagekeken, nagelachen (of misschien wel uitgelachen) en de kindertjes in het dorp kwamen in groepjes naar ons toe om met ons te lachen en te praten (veel verder dan what's your name? kwamen ze overigens niet) of even naar ons te zwaaien. We hadden de grootste schik met hun en zij met ons denken we zo.
De volgende dag dus met de bus naar Saigon. Bus, tja, we hebben de eer gehad te mogen ondervinden hoe het is om 7 uur lang opgevouwen in een bus te zitten. Wat waren we blij toen we in Saigon (Ho Chi Minh)waren. Een stad die ongelooflijk druk is, maar weer erg mooi en goed genoeg om cultuur in te snuiven. Al gauw zijn we het binnenland van Vietnam in gegaan. Met de bus naar Dalat, een stad welke op bijna 1500 meter boven zeeniveau ligt. En wat deze stad zo mooi maakt zijn de gewassen op de berghellingen en de ligging aan een meer, Dalat wordt ook wel het Parijs van Vietnam genoemd. Met twee easyriders (beroemd over de hele wereld) zijn we over het platteland gaan rijden. Deze tocht was ongelooflijk mooi en bijzonder, aangezien deze twee mannen goed engels spraken en ze je naar plekken brachten waar niet veel toeristen komen. Alhoewel er volgens ons in Dalat ook niet veel toeristen komen, aangezien we weer van top tot teen bekeken werden. Ook hier zag je dat mensen elkaar aanstootten en naar ons wezen en vervolgens lachten met elkaar.:) Verder in Dalat naar Crazy House geweest en naar het restaurant met de 100 daken (ff googelen mensen), beiden erg bijzonder en doen denken aan de bouwwerken van Gaudi.
Aangezien het in Dalat niet echt supermooi weer was, (oke wel veel beter dan in Nederland natuurlijk) zijn we doorgegaan naar Nha Trang. Weer met de bus, holadiee, met je benen in je nek 3 uur lang reizen. Zelfs Mila kon haar benen niet kwijt! Gelukkig kwamen er halverwege de reis een paar plekken vrij, dus snel plek inpikken en benen strekken!!!
Nha Trang ligt aan de zee. Het is twee minuten lopen van ons hotel naar de zee, en als we vroeg genoeg wakker worden, kunnen we vanuit ons bed de zon uit de zee zien opkomen! Nou de eerste nacht hebben we dat vanaf de straat gezien... na een avond feest. Puur toeval was het dat we in contact kwamen met de beroemdste zwartwit fotograaf van Vietnam meneer Lang Thanh, en een zeer gerespecteerde Vietnamese vrouw genoemd Crazy Kim. Zij runt een bar en een beautysalon in deze plaats. Daarnaast maakt zij zich sterk voor de straatkinderen van Nha Trang. Zij zorgt ervoor dat deze kinderen s'ochtends school krijgen van haar of van vrijwilligers en 1 keer in de maand neemt zij de kids mee op een excursie (dit heeft ze, toen ze zelf als vluchtelinge in Nederland was eind jaren 70 ook meegemaakt, blijkbaar deden we dat toen nog met vluchtelingen, nu mogen ze het azc niet meer uit). Maar het allerbelangrijkste is dat zich sterk maakt tegen pedofilie in de straten van deze stad, helaas trekken deze landen veel verkeerde toeristen aan. We raakten aan de praat en het was erg gezellig, met een drankje erbij natuurlijk. De fotograaf nodigde ons uit mee te gaan van de ene bar naar de andere en er was geen sprake van dat wij dit konden weigeren. Ongelooflijk om dit mee te maken en zulke bijzondere mensen tegen te komen. Overal waar hij kwam renden de mensen voor hem en al gauw bleek hoe hij gerespecteerd werd, we waren gewoon met een VIP op stap. Het was een avond/nacht om nooit meer te vergeten. Helemaal niet nadat wij een foto van hem gekocht hebben om thuis op te hangen, zijn foto's zijn ontzettend mooi!
Ondertussen hebben we hier nu al twee keer een motortje gehuurd en zijn we rond gaan crossen naar o.a. Doc Let, een strand waar voornamelijk de locals komen (gelukkig nog steeds geen massatoerisme!) onderweg kwamen we langs de felgroene rijstvelden en de zoutvelden. Helaas niet zulk zonnig weer vandaag (hahah zelfs weer in lange tijd regen gezien!)
Jullie lezen het wel he, we vermaken ons nog steeds opperbest. We denken wel steeds vaker aan Nederland, maar ja wat wil je ook als we ons realiseren dat we over ruim vier weken al weer thuis zijn :(
We hopen dat jullie de verhalen nog steeds met veel plezier lezen, wij lezen elk bericht dat jullie plaatsen wel telkens weer met veel plezier. Stiekem is het iets waar we elke dag weer nieuwsgierig naar zijn!;)
Hier zijn we weer. 10 dagen geleden zaten we nog in het mooie Cambodja. Een land waar de lach centraal heeft gestaan tijdens ons verblijf. En dat terwijl wij ook hebben kunnen zien wat de oorlog er tot voor kort heeft aangericht. Tijdens ons verblijf in Phnom Penh zijn we naar het Tuong Sleng museum en de Killingfields geweest. Een museum waar te zien is hoe mensen in gevangenschap vaak hun laatste dagen, uren of minuten hebben doorgebracht en dat was behoorlijk aangrijpend om te zien. Er hangen honderden foto's van mannen, vrouwen en kinderen die vermoord zijn door het leger van de Rode Khmer onder leiding van Pol Pot. Het rare is dat bij de Killingfields een monument is gemaakt ter herrinering aan de omgekomen slachtoffers. Dit monument bestaat uit een glazen vierkante toren waarin allemaal schedels liggen. Het veld waar je doorheen loopt ligt nog vol met resten van kledingstukken van de slachtoffers en zo nu en dan zie een stapeltje met botten die gevonden zijn. Het is te gruwelijk voor woorden (en voor foto's, die we er dan ook niet hebben gemaakt). Helaas is het allemaal echt gebeurd en misschien hebben de Cambodianen daarom wel een speciaal plekje bij ons gekregen. Temeer ook omdat ondanks de gruwlijke geschiedenis van hun land en de huidige armoede die daar het gevolg van is ze toch vooruit blijven kijken en kunnen lachen om de kleinste dingen.
Op naar Vietnam, wij dus een tour geboekt die ons via de Mekong Delta naar Vietnam zou brengen.... Ja dat is ook gebeurt, maar helaas niet zo mooi als dat wij het ons voorgesteld hadden. Eerst werden we met de bus naar 20 kilometer voor de grens gebracht. Hier stapten we in de boot, om er vervolgens een uur mee te varen naar de grens. Na de grens was het nog maar 2 uur varen met de boot... Helaas niet veel gezien van het leven langs het water, maar goed, het was het proberen waard, want een bus is ook niet alles hebben we onderhand ook al ondervonden.;)
Met het Chinees nieuwjaar kwamen we aan Chau Doc. Een plaats waar ze volgens ons nog maar zeer weinig toeristen hadden gezien. Op straat werden we nagekeken, nagelachen (of misschien wel uitgelachen) en de kindertjes in het dorp kwamen in groepjes naar ons toe om met ons te lachen en te praten (veel verder dan what's your name? kwamen ze overigens niet) of even naar ons te zwaaien. We hadden de grootste schik met hun en zij met ons denken we zo.
De volgende dag dus met de bus naar Saigon. Bus, tja, we hebben de eer gehad te mogen ondervinden hoe het is om 7 uur lang opgevouwen in een bus te zitten. Wat waren we blij toen we in Saigon (Ho Chi Minh)waren. Een stad die ongelooflijk druk is, maar weer erg mooi en goed genoeg om cultuur in te snuiven. Al gauw zijn we het binnenland van Vietnam in gegaan. Met de bus naar Dalat, een stad welke op bijna 1500 meter boven zeeniveau ligt. En wat deze stad zo mooi maakt zijn de gewassen op de berghellingen en de ligging aan een meer, Dalat wordt ook wel het Parijs van Vietnam genoemd. Met twee easyriders (beroemd over de hele wereld) zijn we over het platteland gaan rijden. Deze tocht was ongelooflijk mooi en bijzonder, aangezien deze twee mannen goed engels spraken en ze je naar plekken brachten waar niet veel toeristen komen. Alhoewel er volgens ons in Dalat ook niet veel toeristen komen, aangezien we weer van top tot teen bekeken werden. Ook hier zag je dat mensen elkaar aanstootten en naar ons wezen en vervolgens lachten met elkaar.:) Verder in Dalat naar Crazy House geweest en naar het restaurant met de 100 daken (ff googelen mensen), beiden erg bijzonder en doen denken aan de bouwwerken van Gaudi.
Aangezien het in Dalat niet echt supermooi weer was, (oke wel veel beter dan in Nederland natuurlijk) zijn we doorgegaan naar Nha Trang. Weer met de bus, holadiee, met je benen in je nek 3 uur lang reizen. Zelfs Mila kon haar benen niet kwijt! Gelukkig kwamen er halverwege de reis een paar plekken vrij, dus snel plek inpikken en benen strekken!!!
Nha Trang ligt aan de zee. Het is twee minuten lopen van ons hotel naar de zee, en als we vroeg genoeg wakker worden, kunnen we vanuit ons bed de zon uit de zee zien opkomen! Nou de eerste nacht hebben we dat vanaf de straat gezien... na een avond feest. Puur toeval was het dat we in contact kwamen met de beroemdste zwartwit fotograaf van Vietnam meneer Lang Thanh, en een zeer gerespecteerde Vietnamese vrouw genoemd Crazy Kim. Zij runt een bar en een beautysalon in deze plaats. Daarnaast maakt zij zich sterk voor de straatkinderen van Nha Trang. Zij zorgt ervoor dat deze kinderen s'ochtends school krijgen van haar of van vrijwilligers en 1 keer in de maand neemt zij de kids mee op een excursie (dit heeft ze, toen ze zelf als vluchtelinge in Nederland was eind jaren 70 ook meegemaakt, blijkbaar deden we dat toen nog met vluchtelingen, nu mogen ze het azc niet meer uit). Maar het allerbelangrijkste is dat zich sterk maakt tegen pedofilie in de straten van deze stad, helaas trekken deze landen veel verkeerde toeristen aan. We raakten aan de praat en het was erg gezellig, met een drankje erbij natuurlijk. De fotograaf nodigde ons uit mee te gaan van de ene bar naar de andere en er was geen sprake van dat wij dit konden weigeren. Ongelooflijk om dit mee te maken en zulke bijzondere mensen tegen te komen. Overal waar hij kwam renden de mensen voor hem en al gauw bleek hoe hij gerespecteerd werd, we waren gewoon met een VIP op stap. Het was een avond/nacht om nooit meer te vergeten. Helemaal niet nadat wij een foto van hem gekocht hebben om thuis op te hangen, zijn foto's zijn ontzettend mooi!
Ondertussen hebben we hier nu al twee keer een motortje gehuurd en zijn we rond gaan crossen naar o.a. Doc Let, een strand waar voornamelijk de locals komen (gelukkig nog steeds geen massatoerisme!) onderweg kwamen we langs de felgroene rijstvelden en de zoutvelden. Helaas niet zulk zonnig weer vandaag (hahah zelfs weer in lange tijd regen gezien!)
Jullie lezen het wel he, we vermaken ons nog steeds opperbest. We denken wel steeds vaker aan Nederland, maar ja wat wil je ook als we ons realiseren dat we over ruim vier weken al weer thuis zijn :(
We hopen dat jullie de verhalen nog steeds met veel plezier lezen, wij lezen elk bericht dat jullie plaatsen wel telkens weer met veel plezier. Stiekem is het iets waar we elke dag weer nieuwsgierig naar zijn!;)
-
27 Februari 2007 - 14:46
Francisca:
He ramon en mila...dus weer verder gereist naar vietnam! wederom een fantastisch verhaal! ik heb mijn "advent terugkom kalender ala mila en ramon" aangepast hoor! ; ) haha!
gaudi begrijp ik wel hoor...ben net bij zijn kunstwerken geweest..tot horens lieverds! dikke kus cis... -
27 Februari 2007 - 14:48
Francisca:
he ha!!!das leuk, zie dat ik de eerste reactie heb geplaatst...moest ik even kwijt hoor...nu ook het tweede bericht! altijd fijn om even te melden!
wederom een dikke kus van cis. -
27 Februari 2007 - 15:53
Miek:
Geniet van de mooie belevenissen en verhalen! Keep it up. Ik mis jullie behoorlijk dus make the most of the last month, dat jullie over niet al te lange tijd maar weer lekker nuchter kunnen vernederlandsen.. :) Ik ben inmiddels een kei in thaise kippensoep dus kom met de travels in je hoofd ook maar es in Bos en Lommer aanwaaien!
Heeel veel liefs, Micksel -
27 Februari 2007 - 18:03
Jes:
Hoi ramon en miel
Ja ja eindelijk weer een berichtje van mij!Ik ben weer back on earth zo na de carnaval!!!
Mooie fotos ziet er wel stoer uit hoor miel bij die keerl achter op de motor! -
27 Februari 2007 - 19:14
Mamsel:
Lieve allebei,
we keken al uit naar een berichtje, en ja hoor Vietnam op z'n best. Echt prachtige verhalen en foto's, zoveel verschillende ervaringen bij elkaar. Leuk dat jullie in Dalat zel ook een attractie waren. Jullie denken natuurlijk dat mensen elkaar niet aanstoten als jullie door Zwolle lopen..........maar dan moet je in het vervolg maar wat beter opletten. Geniet nog maar heerlijk van al deze belevenissen. Jullie komen terug met een koffer vol verhalen, da's duidelijk. Liefs,
Mamsel -
27 Februari 2007 - 20:45
He Miel En Ramon:
Wat een verhaal weer, ik weet echt niet meer wat ik moet zeggen eh typen. Gelukkig weet ik meer van die bewuste avond met de fotograaf en snap ik heeeeeeeel goed waarom het een onvergetelijke avond is. hihihi. Geniet nog maar lekker hoor.
heeeeeel veeeeeeel liefs
-
27 Februari 2007 - 20:48
Elena:
O voordat jullie denken wie is die anoniem van bericht 6, dat ben ik. Ik weet ook niet wat ik heb gedaan. Was te druk met jullie verhaal. Dag toppers -
27 Februari 2007 - 21:28
Zucht:
zuchten kan ik alleen maar als ik al jullie verhalen lees.... geniet nog even, het si al snel voorbij, zorg goed voor elkaar, en mila, als je terug bent dan moeten we maar weer een swollenaartje delen, jammie!!!! kus chantal -
27 Februari 2007 - 21:44
Yvonne Schouten:
Hoi Mila en Ramon,
Wat jammer dat ik niet eerder las dat jullie geld konden gebruiken voor die kinderen. Ik had graag meegedaan. Gaan jullie nog meer doen op dit punt? Dan wil ik graag ook meedoen. Het is fijn om te lezen dat er ook echt iets met de bijdragen wordt gedaan voor de kinderen die het zo hard nodig hebben. Ik wens jullie nog veel plezier vanuit een regenachtig en stormachtige polder!
Dikke zoen van Yvonne -
28 Februari 2007 - 05:39
R&T&M:
Goedemorgen hier is het 6 uur en ik ben klaar wakker. Jullie verhaal is weer leukom te lezen,ben erg benieuwd naar de fotodie jullie meenemen. Geniet nog ff van de laatste 4 weken,want alles gaat supersnel.Hier is alles rustig.Ricardo is van HBo naar MBO gegaan.Tisha brabbelt wat af zoals: die,vrom,mama,huis,beeeh,hihihi,papa,woef, etc. Ben benieuwd of jullie ookvinden dat ze gegroeid is.Tot snel voor het volgende verhaal, en plan alvast maar een lang weekend vrij zodat we het uitgebreid over jullie mooie reis kunnen hebben,hihihih..... Doen jullie nog wel ff voorzichtig de laatste maand.
Kus -
28 Februari 2007 - 06:40
Manon:
Jullie vermaken jullie nog steeds goed en ontmoeten weer leuke nieuwe mensen. Geniet nog even, want tijd vliegt, ik ga overmorgen al weer naar Sydney
Manon -
28 Februari 2007 - 14:18
Moetie :
ook ik heb weer genoten van jullie belevenissen en mooie foto's ook mooi dat er zoveel mensen met jullie meeleven ook al beleven wij het wel een beetje anders maar we beginnen nu wel een beetje naar jullie terugkomst uit te kijken geniet nog maar volop van de laatste weken van deze mooie reis kus moetie -
28 Februari 2007 - 16:22
Wout En Margje:
We hebben weer genoten van jullie belevenissen daar ergens verweg. Geniet nog maar volop want voor je het weet zijn de laatste weekjes voorbij. Groetjes -
28 Februari 2007 - 20:46
Emir En Jelske:
Bedankt weer voor jullie mooie verhaal en dat jullie de tijd neemt om het op het net te zetten!!
Wat maak je zo veel mee, ik denk dat jullie echt moeten afkicken als jullie weer terug zijn!
Hier in Nederland is het vooral nat!
Verder is alles rustig hier aan de pinksterbloem en is het wachten op een nieuwe bewoner/bewoonster!
Groetjes en genieten he!
-
01 Maart 2007 - 00:45
Oma Meis:
Hoera! Gisteravond was ik kennelijk net te vroeg om dit nieuwste bericht te lezen, maar nu genoot ik dus dubbel! Nog 29 nachtjes slapen!?!?!
Diep in m'n hart ben ik toch blij dat jullie dan weer veel dichterbij zijn. Dit laatste betekent niet dat ik niet begrijp dat jullie volop genieten en dat gun ik jullie ook echt, maar oma's zijn nu eenmaal toch iets bezorgder en misschien ook wel egoistischer, omdat ze zelf willen genieten van hun kleinkinderen??? Hier zullen jullie toch niet boos om worden? In ieder geval nog 4 fijne weken toegewenst en elk een dikke knuffel van oma Meis -
01 Maart 2007 - 12:09
Keji:
hey zus van me
alles goed
ik heb je smsje gehad hoor maar ik had zoals gewoonlijk geen btg haha
maar goed
alles goed daar in thailand.
nou hier ok hoor in het kikkerlandje
haha
maar ik heb idd een baan, het is erg leuk en ik ga bij huis aan de poel stoppen, want ik kan dat niet combineren en ik heb ook een berichtje terug gekregen van een gehandicapten centrum en daar heb ik woensdag een gesprek bij dus ik ben benieuwd. maar goed als ik thuis ben dan stuur ik wel nog een berichtje (als ik t niet vergeet:s)
maar ik ga nu met eleen naar de stad dus ik ga je spreken doeidoei ciao ciao dikke kus en ik mis je ook hoor:D -
02 Maart 2007 - 13:47
Ivo:
Hey, het is nou wel mooi genoeg geweest hoor.. Thuiskomen! -
02 Maart 2007 - 21:18
Marleen:
he mensen, ziet er allemaal heel tof uit. hele andere wereld zo. leuk dat jullie het zo naar je zin hebben, have fun!! Liefs x Mar -
03 Maart 2007 - 08:50
Het Volk Uut Heeten:
Nou dat zijn me nog eens weer verhalen. Mooi dat jullie er zo van genieten. Het zit er nu toch echt aan te komen dat jullie weer aan de terugreis beginnen. Dat zal nog eens wennen wezen, weer in een" gewoon" huis wonen op een vast adres en slapen op een "gewoon"lekker bed. "Gewoon" schoon water uit de kraan om te drinken en te badderen en alles nog meer.
Maar goed heel veel genieten nog de laatste paar weken en we wachten jullie volgende verhalen af.
Gr van de kids -
03 Maart 2007 - 15:40
Koert:
Ha Mila en Ramon,
Wat grappig dat jullie als een kermisattractie door Vietnam reizen. 'Het komisch duo uit Nederland'. Het lijkt een beetje de omgekeerde wereld: kijken en bekeken worden.
In Vietnam moet men toch eigenlijk wel gewend zijn aan westerlingen, zou ik denken. Maar ja, in Nederland zijn jullie met z'n tweëen ook een bezienswaardigheid, alleen laten we dat niet zo merken. Ha, ha.
We zien er inmiddels wel naar uit dat jullie weer terug komen. Het is hier een beetje saai, zo zonder jullie. En ik wil natuurlijk Ramon de ogen uitsteken met mijn nieuwe fiets. Met die halve voorvork van jou is het maar behelpen.
Lieve dochter en schoonzoon, nog veel plezier en tot horens/ziens.
Pappa. -
04 Maart 2007 - 14:41
Heerdink& Zn:
Heel leuk om jullie belevenissen weer te lezen,de foto's geven een goed beeld van al die verre landen.Het moet voor jullie toch een geweldige ervaring zijn om dit te doen.We wensen jullie nog heel veel PLEZIERRRRRRRR!!!!!!! -
05 Maart 2007 - 14:40
Bepo2:
Hallo Ramon en Mila, het wel weer een heel verhaal. Hebben wij hier op de afdeling ook weer iets leuks te lezen, is goed voor onze urenregistratie. Nu geniet nog even van de tijd die jullie hebben. Want het is nu zo voorbij.
Groetjes -
05 Maart 2007 - 15:32
Anke:
hai ramon en mila! ik heb even de verhalen bijgelezen! wauw..wat hebben jullie veel gave dingen gedaan! wat een mooie foto's! kan me voorstellen dat jullie je enorm vermaken! Maak er nog een mooie tijd van. En mila..hoe ik er nu bij kwam dat jullie een doorstuurfunctie hadden ingeschakeld voor jullie post :)???
Liefs Anke -
08 Maart 2007 - 19:48
Cis En Anke:
daaaaaaaaaaag!! hoe gaat het?? Velle wille! hier gaat het goed!! Veel plezier!! daaaag! kus c en a
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
